خبرگزاری «حوزه»، متن حدیث را از کتاب كمال الدين و تمام النعمة ارائه می دهد.
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ (ع) عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى مَوْلَاتِي فَاطِمَةَ (ع) وَ قُدَّامَهَا لَوْحٌ يَكَادُ ضَوْؤُهُ يَغْشَى الْأَبْصَارَ فِيهِ اثْنَا عَشَرَ اسْماً ... فَقُلْتُ أَسْمَاءُ مَنْ هَؤُلَاءِ قَالَتْ هَذِهِ أَسْمَاءُ الْأَوْصِيَاءِ أَوَّلُهُمْ ابْنُ عَمِّي وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِي
امام باقر عليه السلام به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى می فرماید: به نزد مولايم فاطمه «عليها السلام» رفتم. پيشِ روى او لوحى بود كه نورش چشم را خيره مى كرد و دوازده نام در آن بود .... پرسيدم: اينها نام چه كسانى است؟.
فرمود: اينها نام هاى اوصياست كه نخستين آنان، پسر عمويم است و بقيّه، يازده تن از فرزندانم هستند.
كمال الدين و تمام النعمة، ج1، ص: 311